Αποτελέσματα Αναζήτησης
Gjuha shqipe (ose thjesht shqipja, historikisht gjuha arbëreshe, arbërishtja ose gjuha arbërore) është gjuhë dhe degë e veçantë e familjes indo-evropiane që flitet nga rreth 7-10 milionë njerëz në botë, [1] kryesisht në Shqipëri, Kosovë dhe Maqedoninë e Veriut, por edhe në zona të tjera të Evropës Juglindore ku ka një popullsi shqiptare, duke pë...
Portet e Shqipërisë kanë funksionuar në bregdetin shqiptar që në kohët e lashta si në Dyrrah, Ulqin, Tivar, Aulone, Apoloni, Onhezmi, etj. Gjatë shekujve VII–XII Durrësi ishte skela kryesore në perëndim të Perandorisë Bizantine.
Formimi i gjuhës letrare kombëtare të njësuar (gjuha standarde), si varianti më i përpunuar i gjuhës së popullit shqiptar, ka qenë një proces i gjatë, që ka filluar që në shekujt XVI-XVIII, por përpunimi i saj hyri në një periudhë të re, në shekullin XIX, gjatë Rilindjes Kombëtare.
Dokumentet e para të shqipes së shkruar janë: Formula e Pagëzimit (1462) Fjalori i Arnold fon Harfit (1497) dhe. Perikopeja e Ungjillit të Pashkës (fundi i shek. XV - fillimi shek. XVI)
Provat e origjinës. Dokumentet të cilat provojnë Origjinën e mallrave janë: · Ceritifikata lëvizëse e origjinës: EUR.1. · Deklarata e origjinës (Deklarata-Faturë) · Certifikata e origjinës: Forma A.
Siç dihet, të folmet dialektore shpesh janë identifikuar si forma rurale të ligjërimit, ndërkaq sot po shtohen edhe dialektet urbane, të cilat nuk janë vetëm identitete gjeografike po edhe identitete shoqërore dhe kontekstuale.
Shqiptar (shumës: Shqiptarët; Gegërisht: Shqyptar [1]) është emërimi që shqiptarët përdorin për të identifikuar veten. Vendi quhet Shqipëria ( Gegërisht: Shqipnia ). Gjatë periudhës mesjetare shqiptarët e quanin vendin e tyre Arbëria ( Gegërisht: Arbënia) duke iu referuar vetes si Arbëresh (gegërisht: Arbënesh) dhe ...
